Ου προσποιείσθαι δει φιλοσοφείν αλλ’ όντως φιλοσοφείν. Ου γαρ προσδεόμεθα του δοκείν υγιαίνειν αλλά του κατ’ αλήθειαν υγιαίνειν.
Μην προσποιείστε ότι φιλοσοφείτε, αλλά πραγματικά να φιλοσοφείτε. Διότι δεν έχουμε ανάγκη του να νομίζουμε ότι υγιαίνουμε, αλλά του αληθινά να υγιαίνουμε.
Επίκουρου Προσφώνησις – LIV
μήτε νέος τις ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν, μήτε γέρων ὑπάρχων κοπιάτω φιλοσοφῶν. οὔτε γάρ ἄωρος οὐδείς ἐστιν οὔτε πάρωρος πρός τό κατά ψυχήν ὑγιαῖνον. ὁ δέ λέγων ἢ μήπω τοῦ φιλοσοφεῖν ὑπάρχειν ὥραν ἢ παρεληλυθέναι τήν ὥραν, ὅμοιός ἐστιν τῷ λέγοντι πρός εὐδαιμονίαν ἢ μή παρεῖναι τήν ὥραν ἢ μηκέτι εἶναι. ὥστε φιλοσοφητέον καί νέῳ καί γέροντι, τῷ μέν ὅπως γηράσκων νεάζῃ τοῖς ἀγαθοῖς διά τήν χάριν τῶν γεγονότων, τῷ δέ ὅπως νέος ἅμα καί παλαιός ᾖ διά τήν ἀφοβίαν τῶν μελλόντων· μελετᾶν οὖν χρή τά ποιοῦντα τήν εὐδαιμονίαν, εἴπερ παρούσης μέν αὐτῆς πάντα ἔχομεν, ἀπούσης δέ πάντα πράττομεν εἰς τό ταύτην ἔχειν.
Δεν πρέπει κανείς ούτε όταν είναι νέος να διστάζει να φιλοσοφεί, ούτε πάλι σαν είναι γέροντας να βαριεστίζει και να μη φιλοσοφεί. Κανένας δεν είναι άγουρος ακόμη, και για κανέναν δεν είναι πια πολύ αργά να φροντίσει για την υγεία της ψυχής του. Κι όποιος λέει ότι δεν ήρθε ακόμη ο καιρός να φιλοσοφήσει ή ότι ο καιρός αυτός έχει περάσει πια, μοιάζει σ᾽ εκείνον ο οποίος λέει ότι δεν έχει έρθει ακόμη ο καιρός για την ευτυχία ή ότι δεν είναι πια καιρός γι᾽ αυτήν. Πρέπει, επομένως, και ο γέροντας να φιλοσοφεί και ο νέος: ο ένας για να μείνει, κι όταν γερνά, νέος χάρη στα όμορφα πράγματα, καθώς με χαρά θα ανατρέχει στα περασμένα, ο άλλος για να ᾽ναι και ως νέος συνάμα γέροντας, καθώς δεν θα τον κυριεύσει φόβος για τα μελλούμενα. Είναι λοιπόν ανάγκη να στοχαζόμαστε τα πράγματα που φέρνουν την ευτυχία, αφού όταν υπάρχει ευτυχία έχουμε τα πάντα, ενώ όταν αυτή λείπει κάνουμε τα πάντα για να την έχουμε.
Επιστολή Επίκουρου προς Μενοικέα § 122
Μετάφραση: Νίκος Σκουτερόπουλος
Πηγή: http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/literature/part